Idea prawa do ponownego wykorzystania informacji publicznej doczekała się realizacji. Artykuł 1, wg brzmienia po noweli w dniu 16 września 2011 r. stanowi, że Każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu.

Bardzo piękna idea. Niestety, artykuł 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. ogranicza to prawo:

1. Obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności:

1. organy władzy publicznej,
2. organy samorządów gospodarczych i zawodowych,
3. podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa,
4. podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego,
5. podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

2. Obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są organizacje związkowe i pracodawców reprezentatywne, w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080, z późn. zm.2)), oraz partie polityczne.
3. Obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji.

Zupełny brak tu podmiotów prywatnych. Jest to brak niewytłumaczalny. Jest dla mnie oczywistą potrzeba nałożenia wymagania udostępniania informacji publicznej na media oraz przedsiębiorstwa realizujące zamówienia publiczne albo realizujące zadania w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego. Chociaż, dla zasady, wszystkie przedsiębiorstwa powinny być poddane takiemu obowiązkowi.

Podobnie celowe wydaje się nałożenie obowiązku udostępniania informacji na zarządy spółdzielni na wniosek spółdzielcy.

Poszerzenie ustawy o wymagania względem sektora prywatnego, takie same ja wymagania względem organów władzy publicznej, nie wydaje się uciążliwe. Obywatele tylko mogą na tym skorzystać.

Teraz chcę przejść do omówienia treści artykułu 23b punkt 2:

2. Podmiot zobowiązany może określić warunki ponownego wykorzystywania informacji publicznej dotyczące:

1. obowiązku poinformowania o źródle, czasie wytworzenia i pozyskania informacji publicznej od podmiotu zobowiązanego,
2. obowiązku dalszego udostępniania innym użytkownikom informacji w pierwotnie pozyskanej formie,
3. obowiązku informowania o przetworzeniu informacji ponownie wykorzystywanej,
4. zakresu odpowiedzialności podmiotu zobowiązanego za przekazywane informacje.

Zupełnie brak jakiegokolwiek zobowiązania do publikacji fragmentu pozyskanych danych tak, aby znaczenie opublikowanej informacji było zgodne ze znaczeniem całej informacji opublikowanej pierwotnie. Mam tu na myśli także celowe usunięcie pewnych informacji. Chodzi o wykreślenie niewygodnych dla publikującego faktów, nazwisk czy nazwy instytucji.

Zablokowanie możliwości dezinformacji w oparciu o autorytet organów publicznych jest oczywistym wymaganiem.