Polska Unia Lokatorów przesyła uwagi do Programu Mieszkania 2030. Uwagi dotyczą konkretnych braków bez zmiany struktury i koncepcji dokumentu. Dlatego uważamy, że bez problemu mogą zostać uwzględnione.

Polska Unia Lokatorów uważa, że byłoby celowe zaprezentowanie Programu do następnego etapu konsultacji po uwzględnieniu uwag od wszystkich organizacji i osób zgłaszających uwagi.

Ocena programu Mieszkania 2030

Rafał Zieleniewski

Program Mieszkania 2030 jest uszczegółowieniem Polityki mieszkaniowej 2030 przyjętej przez Radę Miasta st. Warszawy. Bez Programu Polityka jest dokumentem niepełnym.

Co składa się na prawie 200 stronicowy dokument? Pierwsze 25 stron to zestawienie uchwał mających związek z zakresem Programu. Kolejne 50 stron to diagnoza sytuacji mieszkaniowej w Warszawie. Same wskaźniki z uzasadnieniem zajmują 37 stron. Kolejne 55 stron to Warszawski standard mieszkaniowy. Jeszcze jest 16 z opisem Standardu modernizacji i remontów oraz 8 stron poświęconych Bioróżnorodności w inwestycji.

Zestawienie dokumentów prawnych dotyczących mieszkalnictwa w Warszawie jest bardzo wartościowe choć niekoniecznie musi być częścią Programu. Natomiast diagnoza zatytułowana diagnozą strategiczną jest w części powtórzeniem innych dokumentów.

Na stronie 37 jest jedyna literówka jaką znalazłem w całym Programie: słowo „zbędzie” zamiast „będzie”.

Na stronie 27 mamy zdania:

… stolica ma wciąż duże rezerwy przestrzeni w ścisłym centrum, które można wykorzystać pod budownictwo mieszkaniowe, tworząc bardziej policentryczny układ miasta. Wskazanie nowych terenów pod zabudowę należy poprzedzić inwentaryzacją tych zasobów oraz oceną realnych potrzeb w zakresie mieszkalnictwa.

Pierwsze zdanie nie podaje żadnych przykładów wolnych terenów w ścisłym centrum miasta dlatego nie wiem skąd pojawiło się określenie „duże” rezerwy. Obawy może budzić drugie zdanie: Wskazanie nowych terenów pod zabudowę należy poprzedzić … oceną realnych potrzeb w zakresie mieszkalnictwa. Wiadomo jest z góry jaka będzie ocena potrzeb mieszkaniowych w stolicy. Dlaczego autorzy nie uważają, że wskazania terenów pod budownictwo mieszkaniowe należy poprzedzić oceną potrzeb rekreacyjnych mieszkańców żyjących w sąsiedztwie? Albo potrzebą napowietrzenia centrum miasta i ochłodzenia temperatury powietrza? Zabudowanie parków i skwerów w ścisłym centrum jest marzeniem deweloperów ale niekoniecznie leży w interesie mieszkańców miasta. Wkładanie kontrowersyjnych postanowień do części diagnostycznej Programu, bez wskazania choćby jednego przykładu, jest niedopuszczalne.

Na stronie 42 jest ciekawa choć nierozbudowana analiza ilości osób odpływających i napływających do Warszawy. Brak informacji o ilości zwolnionych lokali komunalnych. Proszę autorów o analizę demograficzną rodzin wymeldowujących się i meldujących się w Warszawie. To ilość osób we wspólnym gospodarstwie domowym determinuje strukturę potrzebnych lokali mieszkalnych.

Jeżeli Miasto zdecyduje się na wyrywkowe badania statystyczne to oczywiście ankieta powinna obejmować przypisanie do segmentów ABCD lub do rynkowego budownictwa deweloperskiego. Informacja o zmianach w ludności miasta jest ważna, bo to ona określa w głównej mierze potrzeby mieszkaniowe. Bez takiej informacji wskaźniki procentowe określone w celu 4.2 nie są wiarygodne a mogą być utrudnieniem dla realizowanych inwestycji.

Na stronie 44, 45 i częściowo na stronie 46 znajdują się szczegółowy wykaz zawodów, których przedstawicieli brakuje w Warszawie oraz o zarobkach w poszczególnych zawodach w Warszawie. Brakuje natomiast w całej diagnozie informacji o ilości niezrealizowanych podań o przyznanie lokalu komunalnego w Warszawie oraz o czasie oczekiwania na mieszkanie w rozbiciu na poszczególne dzielnice.

Na stronie 52 jest zdanie budzące wątpliwości prawne:

Osoby oczekujące na lokale należące do Miasta będą zawierały umowy najmu socjalnego.

Nie rozumiem powyższego zdania.

Na stronie 52 jest jeszcze jedno zdanie, które należy wyjaśnić:

Powodem wprowadzenia zmian jest ujednolicenie standardów technicznych. Lokale, których w wyniku remontu lub modernizacji nie da się przekształcić tak, by jakość zamieszkiwania w nich odpowiadała podstawowym standardom lokalu mieszkalnego, nie będą już wynajmowane kolejnym osobom.

Lokale, które nie będą spełniały standardów lokalu mieszkalnego będą mogły być wynajmowane osobom oczekującym na mieszkanie jako tymczasowe pomieszczenie. Program powinien objąć zagadnienie wsparcia eksmitowanych lokatorów. Proponuję dwa nowe wskaźniki w celu 7: Procent eksmisji do lokalu komunalnego i Procent eksmisji do pomieszczenia tymczasowego.

Na stronie 61 jest podana informacja o wysokości wydatków na remonty i modernizacje w przeliczeniu na 1 metr kwadratowy. Uprzejmie proszę autorów o podanie wysokości tych wydatków w rozbiciu na wiek budynku: wybudowanych do 1900 roku, pomiędzy 1901 i 1940, 1941 i 1970, 1971 i 1990 oraz po 1991 roku. Jednocześnie proponuję, aby w przypadku braku informacji o roku budowy szacować wiek z dokładnością do grupy statystycznej.

Zaprezentowane wskaźniki nie budzą zasadniczych wątpliwości. Proponowane wskaźniki realizują wiele potrzeb słusznych ze społecznego punktu widzenia takich jak: budownictwo tanich mieszkań, poprawa dostępności mieszkań dla osób starszych i z niepełnosprawnością, podniesienie standardu istniejących mieszkań, tworzenie miksu społecznego czy wzmocnienie społeczności sąsiedzkich.

Wskaźnik w celu 1.1 opisuje liczbę lokali w segmentach ABCD oddawanych w poszczególnych sześciolatkach. Podane liczby wskazują na zamiar budowania od 4 do 5 razy więcej lokali w segmencie ABC niż w wyjściowym 2018 roku. Oczekiwałbym po programie pokazania metod dla osiągnięcia założonego celu tym bardziej, że jest jeszcze w planach realizacja budynków w segmencie C. Zrealizowanie powyższego wskaźnika jest wielokrotnie ważniejsze i trudniejsze od zrealizowania innych wskaźników Programu.

Bardzo podoba mi się rozbudowany cel 7 tj. program wychodzenia z bezdomności. Nie rozumiem jednak na jakiej podstawie autorzy Programu określili wartości wskaźnika numer 3 tj. Liczba miejsc w schroniskach w noclegowniach i ogrzewalniach dla osób bezdomnych. Dlaczego nie planuje się wzrostu ilości miejsc dostępnych dla bezdomnych ponad liczbę 1500? W jej chwili bezdomnych w Warszawie jest ok. 2700 osób a liczba ta rośnie z roku na rok.

W celu 7.2.4 proponuje się stworzenie „mapy procesów” w celu zapewnienia mieszkań komunalnych w ramach powstającego zasobu mieszkaniowego w segmentach C i D. Czy chodziło o segment A i B?

W celu 7.3.1.1 brakuje działania numer 3.

W celu 8, w projekcie Targowa 12 a ostatnie zdanie kończy się przedwcześnie.

W celu 9.1 (i nie tylko tam) jest podane hasło „mapa procesów”. Ponieważ różne osoby mogą różnie interpretować to pojęcie proponuję zastąpienie go powszechnie zrozumiałym terminem, np. schemat działań.